dünyadan haberi olmayan biri olmamaktan...
oyle olsaydım keşke.bi karakterim olmasaydı.değiştiremiyceğim bi kökenim...
böylece aşık olduğum adamları hep aynı saçma sapan sebepten kaybetmezdim belki...
ne diyordum...
"ben yandım...
kalbim kül oldu eski bir kütüphane yangınında..."
söz veriyorum artık söz bir daha denemiyeceğim bir daha yanılmamak için...
bu son du...
daha iyisi olamayacagına göre.daha çok kimseyi sevemeyeceğime göre...
hem istemiyorumki daha fazla sevmeyi hiçkimseyi....canım acıyor çok fena.kalp iyileşmiyor.
posted by bir delinin düşündükleri @ 18:23
Comments: 1
