Onun çok işi var.Biliyorum çok çalıştığını.Çok çalışmak zorunda olduğunu.Yine de dilimin ucunda sürekli sitem var.Her istediğimde yanımda olmadığı için.Aslında ben de her istediğinde onun yanında olamıyorum.Mesela eve girmek zorunda olduğum bir saat var.O saatten sonra görüşemiyoruz.O buna hiç sitem etmezken ben hep üzülüyorum.Aslında hergün görüşmemek de değil mesele.Düşününce, gel desem gelir mesela işten eve bırakmak için.Ne bilmiyorum.Neden böyle oluyor.Ben ona bu kadar aşıkken neden huzursuzum.Korkuyorum galiba.Yine aynı sonla karşılaşmaktan.Aslında o kadar çok istiyorumki onunla bebeklerimizin olmasını :) sanırım bu ihtimalin gerçekleşmemesinden korkuyorum.Hep aynı sonuca varıyorum bunları düşündükçe.Diyorumki böyle korka korka olmazki bu iş.Onla yaşadığın her anın kıymetini bil...Ama ya yaşayamadıklarım...Çok özlüyorum onu.

posted by bir delinin düşündükleri @ 19:05 Comments: 1