Şimdi ben hayatıma birdenbire giren kişinin büyüsüne kapıldım.Kendimi yürümeyle emekleme arasında çabalayan bebekler gibi hissediyorum.Bir sonraki adımı atmaktan korkuyorum.Geçen sefer ve bir önceki sefer ve daha öncekilerde de düşmüştüm.Yine düşersem ya.Ya bu sefer de öğrenemessem yürümeyi.O beni aradığında kalbim daha hızlı çarpıyor sanki.Onu arasammı diye düşünürken heyecanlanıyorum.

Düşünüyorum bazen.Nasıl olduki bu.Her ilişkimin bi öncekiyle arasında aylar hatta yıllar varken...Acaba hızla geçen yaşımın peşine mi takıldı kalbim...O eskiden çok bel bağlamadığım kısmet mi alın yazısı mı yoksa.Bilmiyorum...Ama fena halde merak ediyorum.

posted by bir delinin düşündükleri @ 16:01 Comments: 2