anlamaya çalışma anla, aşk dayandı gırtlağa...

hayat anlar bütünüymüş öyle bi cümle okumuştum bikeresinde.Bi an olur mutsuzluğun dibine gömülürsün bi an gökten zembille hayatının aşkı iner.hiç tanımadığın, hiç bilmediğin birine hesapsız kapılırsın.İçinden dersin ki "mutlu aşk varmış".eskiden her mutluluğun bir sonu olduğunu düşünen ben, bunun bi sonu olduğunu aklımdan geçirmeye korkuyorum.sanki bi güç duyacak da onu benden alacakmış gibi.sonsuza kadar mutlu olucağıma inanmadığımı biliyordum zaten.ama korkuyorum çok şimdi.eskiden bunun normal olduğunu düşünürken şimdi her an kaybedeceğimden korkuyorum.sanırım daha önce bulmadığımdan umursamıyordum.hayatımın aşkını gerçekten buldum bu sefer.O ince, nazik, düşünceli, sahiplenen, özgür bırakan, gözlerinden sevgisini okuduğum ,ufku açık sevgili...bu son olsun lütfen.benle olsun sonsuza dek...

posted by bir delinin düşündükleri @ 13:19 Comments: 2