içimde bir kelebek öldü sanki...Yası geçmedi henüz.İşte, çok sevdiğim güvendiğim 3 insan vardı.Onlar da işten ayrılıyorlar.Özellikle de çalışma arkadaşım....Yanımdaki koltuğun birgun boş olacağını düşünmek kalbimi kırıyor.Öğle aralarındaki kahve molalarına sıkıştırdığımız muhabbetler de olmayacak evet...Ve en önemlisi...Güvendiğim, sonuna kadar güvendiğim hiçkimse...Böyle yaşamaya alışabilecek miyim bilmiyorum.Bildiğim tek birşey var çok mutsuzum...İçimde sanki hiç geçmiycekmiş gibi bir hüzün.Üzgünüm...Dua etmekten başka şansım da yok...Herşeyin onun hayatında yolunda gitmesi için...
posted by bir delinin düşündükleri @ 23:48
Comments: 0
