artık kimseye bok atmıycam.arkalarından ahkam kesmiycem."aaaa bu da yapılır mı ya" demiycem.Tükürdüğünü yalayanların yüzlerine tükürmek istemeyeceğim.Neden mi...Çünkü..Anladım ki herşey insanlar için.Herkes hayatta her duruma düşebilir.Ve bu durumların hep haklı nedenleri olur.Hatta o kınadığım durumlara kendim de düştüm çoğu zaman...Ve daha çok da düşeceğim muhtemelen...
Yine de ...Yani bi daha yapmıycağıma rağmen...Onu hiç affetmeyeceğim.O da bir insan olsa da...Onun da hata yapma hakkı olsa da...Hayatta hiçbirzaman affetmeyeceğim tek insan o.Evet büyük konuşuyorum...Son defa da olsa.Onun için büyük konuşuyorum.Büyük oynuyorum.Zaten affedilmeyi isteyecek kadar yürek de yok onda.Kendimi affettim mi...Belki de kendimi affedemiyorum...
posted by bir delinin düşündükleri @ 15:00
Comments: 4
