artık kendimi tanıyamıyorum.kabuk attım deri değiştirdim resmen.çok acayip oldum ben.dönek oldum ben.
bunun dışında.kendimi genelde de anlayamıyordum lakin.Artık hiç akıl erdiremiyorum.Anlık bunalımlar durup durup yokluyor yine.Ardından kendimi birileriyle uğraşırken buluyorum.Kendimi oyalarken.Hakkaten bi bakıyorum unutmuşum bile 2 dakika önceki ruh halimi.Sanırım sonunda gamsız olup çıkacağım...
Bir de çok ilginç ama bu aralar yeni insanlarla vakit geçirmekten hoşlanıyorum.Eskiden yeni insan istemiyordum hayatımda.Yeni arkadaşlara karşı çıkıyordum.Şimdi işte, kursta bir çok insana, insan gibi davranabiliyorum.Son zamanlarda gözümün içine bakıp gülerek birşeyler anlatan insan sayısı çoğaldı bu sonucu da ordan çıkarıyorum.
Tüm kabuklarıma rağmen yine de arada zıtlaşabileceğim insanlarla zıtlaşıyorum.Tabi gelecekte bu bana nasıl döner hesabını akılsızlıgımdan yapmıyorum gibi görünse de ...Aslında öyle değil günlük...Rahat olcaz dedik de yavş.k olcaz demedik :P kovalarsa da kovsunlar anasını satim.o angut kazonova yüzünden ve de diğer angut çalışan yüzünden.Yine de bulaşmamalı tabi.
Bunnar dışında...Hala hayatımın erkeğe çıkmadı karşıma.Anlamıyorumki niye bu kadar oyalandı...
posted by bir delinin düşündükleri @ 01:29
Comments: 4
