bugün boğulmak üzere olduğumu hissettim.İçimden içli içli ağlamak geldi...Yapamadım.
Her geçen gün yarın daha zor gelmeye başladı.Yarın mesela çok zor birgün olacak.Bir de bu aralar günlerim o kadar kocamanki.Bitmiyor.Bitsin istiyorum, akşam olsun istiyorum...Uyuyayım çok uyuyayım.Olmuyor.
Üstümde birilerine yapılan haksızlıklara karşı çıkamamış olmanın ağırlığı
ve başlamadan bitmiş bir aşkın yalnızlığı...
Ne olacak böyle...Ne olacağım.Nasıl ben olacağım ben.Eğer bu bensem...
Sevmiyorum hiç ben kendimi...
Ve kimseyi
hiçkimseyi...
yeter...
hep kahır
hep kahır....
posted by bir delinin düşündükleri @ 00:39
Comments: 4
