sevgili günlük...
artık kendimi tanıyamıyorum.kabuk attım deri değiştirdim resmen.çok acayip oldum ben.dönek oldum ben.
bunun dışında.kendimi genelde de anlayamıyordum lakin.Artık hiç akıl erdiremiyorum.Anlık bunalımlar durup durup yokluyor yine.Ardından kendimi birileriyle uğraşırken buluyorum.Kendimi oyalarken.Hakkaten bi bakıyorum unutmuşum bile 2 dakika önceki ruh halimi.Sanırım sonunda gamsız olup çıkacağım...
Bir de çok ilginç ama bu aralar yeni insanlarla vakit geçirmekten hoşlanıyorum.Eskiden yeni insan istemiyordum hayatımda.Yeni arkadaşlara karşı çıkıyordum.Şimdi işte, kursta bir çok insana, insan gibi davranabiliyorum.Son zamanlarda gözümün içine bakıp gülerek birşeyler anlatan insan sayısı çoğaldı bu sonucu da ordan çıkarıyorum.
Tüm kabuklarıma rağmen yine de arada zıtlaşabileceğim insanlarla zıtlaşıyorum.Tabi gelecekte bu bana nasıl döner hesabını akılsızlıgımdan yapmıyorum gibi görünse de ...Aslında öyle değil günlük...Rahat olcaz dedik de yavş.k olcaz demedik :P kovalarsa da kovsunlar anasını satim.o angut kazonova yüzünden ve de diğer angut çalışan yüzünden.Yine de bulaşmamalı tabi.
Bunnar dışında...Hala hayatımın erkeğe çıkmadı karşıma.Anlamıyorumki niye bu kadar oyalandı...
sevgili günlük
şu sayfanı gözyaşlarımla yazıyorum.4 kilo almışım böhüüüü...göbegim çıktı ühühühü...yarın yuruyuşe başlıyorum hem ühü hem böhüü...Tanrımm, hayat çok acımasız!
sevgili günlük;
sabah işe gelirken kendi kendime didim ki..."en iyisi mi ben doğunun bi şehrinde kendime kerpiç bir ev alim.Haftasonları gider dinlenirim.Aaaa.Ama oraya bi kaç saatte gidememki.Uçakla giderim o zaman.Ama uçaktan hemen inince köy e gitmek için yine saatler lazım??? aaa en iyisi ben bi tane de helikopter alayım.Helikopter acaba uçağın hızının kaçta kaçı kadar hız yapar.Burdan akşam 6 da çıksam orda 10da olur muyum?." Sonra biraz daha düşündüm...Karar verdim..."İyice delirdim ben ne ev alacak ne de helikopter alacak param var"...
"tekmelerdim dağları, kalbime yuvarlandı taşları"
sevgili günlük,
artık...
ben de kaypağım!
bunun karşılığında kendimden, başka insanların yaptıklarını sorgulama hakkını verdim...
hayat böyle, birşeyleri verip karşılığında birşeyleri mutlaka alıyor...
eee
mutluyum!
ben de artık herkes gibiyim...
halbuki en çok korktuğum şeydi...En istemediğim...
Gerçi bu sadece iş hayatımda olacak birşey...Ama umarım alışkanlık yapmaz dönekliğim...
"cehennemde yaşadığım için cennet hakkımdır!"
sevgili günlük,
çok zorlanıyorum, acayip hem de.Yüzüm gizlemiyor düşündüklerimi.Gizlemek istiyor muyum onu bile bilmiyorum.Sevmediğim birine normal davranamıyorum.Belli etmeden edemiyorum.Değişmiyorum.Değişmek istemiyorum.
Ama zor oluyor.Çok zor oluyor.Doğru hangisi? Ben ne yapmalıyım.Bilmiyorum.Amcama sorayım dur bakalım.Bu konuyu ne diyecek.
Doğru ne? Ne doğru. Değişince kendimden nefret edecek miyim?
Doğru olan şu olabilir aslında...
Dostlarına, çok yakınlarına ikiyüzlü davranmayacaksın.Onun dışındaki insanlara karşı bir sorumluluğun yok belki..Bunu böyle kabul edebilir miyim...Onları hem sevmeyip hem normal davranabilir miyim? Yapabilir miyim...Allahım sen kurtar beni...
sevgili günlük,
artık kimseye bok atmıycam.arkalarından ahkam kesmiycem."aaaa bu da yapılır mı ya" demiycem.Tükürdüğünü yalayanların yüzlerine tükürmek istemeyeceğim.Neden mi...Çünkü..Anladım ki herşey insanlar için.Herkes hayatta her duruma düşebilir.Ve bu durumların hep haklı nedenleri olur.Hatta o kınadığım durumlara kendim de düştüm çoğu zaman...Ve daha çok da düşeceğim muhtemelen...
Yine de ...Yani bi daha yapmıycağıma rağmen...Onu hiç affetmeyeceğim.O da bir insan olsa da...Onun da hata yapma hakkı olsa da...Hayatta hiçbirzaman affetmeyeceğim tek insan o.Evet büyük konuşuyorum...Son defa da olsa.Onun için büyük konuşuyorum.Büyük oynuyorum.Zaten affedilmeyi isteyecek kadar yürek de yok onda.Kendimi affettim mi...Belki de kendimi affedemiyorum...
sevgili gunluk,
bahar geldi...artık çoktan arındıgıma gore tum karanlıklardan...Allahım lütfen ödülümü gönderir misin? Burnum da sürttü bak.Artık daha mantıklı bi insan oldum.Daha önceden sana ettiğim isyanların hepsine tövbe ettim.Gördüm artık o zaman gözüme görünmeyeni.Kalktı perde.Anladım ki sen hep beni koruduğun için oldu herşey.Ya da olmadı hiçbirşey.Benim için senin en iyisini vermenden oldu.Şimdi akşamları bakınca o gokyuzune seni goruyorum.Şükrediyorum...
Mevlam neylerse güzel eyler...
sevgili günlük;
bu aralar kendi suratımla pek barışık değilim.Etrafımda ne kadar insan varsa hepsine kızgınım.hep kızgınım hep agresif...
İkiyüzlülükle, kendim olma arasında gidip geliyorum.İş dünyası çok acayip.İkiyüzlü olmak zorunda kalıyor insan bazen.Ya da o duruma düşürmemek lazım kendini insanın.Ama nasıl.Ya o duruma düşmeyeceğim ya düşüp yüzümle kanlı bıçaklı olacağım ya yapıp oynayacağım kendime rol yapıyorum diye kandıracağım kendimi ya da kovulacağım.Hangisi en mantıklı karar veremedim.
Yeni bir karar aldım.Daha iyi biri olmaya çalışacağım.Daha az yorum yapacagım.Boylece hem sinirlenmem hem de ikiyuzluluk durumuna kendimi de düşürmem diye umuyorum.
Resim çok alakasız olacak biliyorum lakin gayya kutusundan buldum.Gözüm gönlüm açıldı.Allam sen nasıl biliyosan oyle yap beni amin...
