kış mevsimini hiç sevmiyorum.Daha önce duvara bakıyordu masam.Şimdi bulutlara.Bir par.a daha memnunum ama hala karanlık.Aslında hayatımda değerini bilmem gereken birçok değer olduğunun da farkındayım.Ama unutuyo muyum ne bazen kendimi berbat hissediyorum o zamanlar neden bilmiyorum.Daha önce başka bi günlüğüm vardı ve bunu okuyan birileri.Kapadım.Şimdi kimsenin okumadığını biliyorum kendimden başka.En azından kimseyi okuması için teşvik etmiyorum.O yüzden anlatırken derdimi içim rahat.Kimseyi sıkmıyorum karanlık yanımla.Benim 2 yanım var.Farkında mısın? Bi gözlerinin için gülen bir de için karanlık yüzü karanlık yanım.Karanlık yanıma geçince çok çirkin oluyor yüzüm.Aynaya bakmak istemiyorum.Bu benim elimde değil.Aniden geçiyorum karanlığa.Aniden çıkıyorum karanlıktan.Bazen günah keçilerim oluyor bazen olmuyor...
posted by bir delinin düşündükleri @ 11:05
Comments: 0
