Hiçbir insanın aslında kötü olmadığını çokdan beri öğrenmiştim ben.Çok olmuştu.Bilmiyorum, zaman zaman unuttuğumdan mıdır bu gerçeği hayal kırıklığına uğruyorum.Yoksa bunu bildikten sonra insan hiç üzülmezki.Değil mi? Sonuçta herkes mutlu olmak için yapıyor ne yapıyorsa.Amaç kişisel mutluluk.Bugün çalıştığım yerde bir zaman çok sevdiğim sonra soğuduğum nefret ettiğim biriyle karşılaşınca onu tekrar sevdim.Soğuduğum için utandım kendimden.Sonuçta kötü olduğunu düşünmemeliydim.Bana kötülük yapmadı ki hiç isteyerek, amacı kişisel mutluluğuydu, fiziksel bir eylemiyse hiç yoktu beni üzmek için.Önce kendimi sonra onu affettim.Yani bu mutsuzluğum için suçlayabildiğim biri zaten yoktu.Suçlayamıyordum.Eski sevgiliyi bile.Şimdi artık hiç yok.Tek suçlu kaldı er meydanında.Ben...

posted by bir delinin düşündükleri @ 11:29 Comments: 1