Muz Sesleri
Bu seçilmiş yalnızlığımda çokça sorguluyorum kendimi.bu uyumsuzluğumdan ayarsızlığımdan mı yaptım bu seçimi yoksa gerçekten gerektiğinden mi oldu...içimi tamamen döktüğüm hiç kimse yok.belki de bu olması gerekendi diyip teselli ediyorum kendimi.sonra artık kızmamaya çalışıyorum,kızdıklarımı düşünmemeye.çok düşündüm çok hesapladım haklı o.ben kendi içimde büyüttüm herşeyi.belki temizlediğimi sandığım düşüncelerimin tekrar kafamda büyümemesi için düşünmemeye karar verdim.kötü düşünmemeye.sosyal yaşamın bi çözümü bu belkide.bunu çok daha önce yapsaydım belki kaybettiklerimi kaybetmeyecektim diye düşününce içimden hoyratça kaybettiklerimden vazgeçiyorum belki de bencilce.kimseye düşündüklerimi yaşadıklarımı tam anlamıyla anlatamıyorum hep bir yanlış anlaşılma hep bir yanlış yönlendirilme korkusuyla.o yüzden belki de evet evet düşünmemek lazım.düşündükçe aklım kaybolacakmış gibi de oluyor hem.susuyorum,bir ömürlük suskunluğum...içimden de konuşmayacak kadar suskun.
posted by bir delinin düşündükleri @ 17:45
Comments: 0
