"... Sana bir şey salık vereceğim: vaktinden önce mutsuz olma! Başında dolandığını sanıp korktuğun felaketler, belki hiç gelmeyecek başına, hiç olmazsa şimdiye değin gelmediği kesinlikle.O halde kimi korkularımız bize gerektiğinden çok acı veriyor, kimisi de, hiç gerekmediği halde! Acımızı ya büyütüyoruz ya vaktinden önce acı çekiyoruz ya da acıyı kendimiz yaratıyoruz."
Ahlâki Mektuplar/Epistulae Morales - Seneca
belki de hiç gelmeyeceklerdir gerçekten de...lütfen gelmesinler nolur gelmesinler.bu kadar mı zor mutlu olmak.halbuki çok seviyorum onu...
uzun zaman geçti...
bu zaman içinde ehliyet aldım ben ve benim gibi sağını solunu bilmeyen başka insanlar oldugunu da farkettim.sevgilime daha bi aşık oldum.daha çok korktum kaybetmekten.açıköğretimi bitirme kararı aldım vizelerim iyiydi ama sanırım finalleri batırdım.kendime çeyizlik yatak örtüsü aldım, bisürü para verdim sonra da pişman oldum.yatak örtüsünü, ona anlattıgımda surat ifadesinden pişman olmam gerektiği konusunda ne kadar haklı oldugumu farkettim.onun annesiyle tanıştım.en yakın arkadaşlarımın kısa zamanda evleneceğini farkettim.sonra kendim geldim aklıma.bu adamla evlenmek istediğimi anladım.çok sevdim çok çok sevdim...bi adamın beni değiştirmesinden çok korktum hep ama o değiştirirken beni, bu korkunun ne kadar yersiz oldugunu düşündüm.değişmek kötü bişey değildi ki gelişmeye hizmet ediyorsa.ve bazı insanların egolarından bağımsız yaşayabildiklerini gördüm,çok sevindim.
